Een goede vrouw slaat soms haar man!
------------------
Boko Haram
Fulani
Er wordt altijd veel gesproken over de positie van
vrouwen en meisjes in Afrika. Ook hier in Kameroen is dat een onderwerp waar
veel Ngo’s over praten. Maar het is allemaal nog niet zo simpel als het lijkt.
Bijvoorbeeld, er wordt vaak gezegd dat meisjes worden
uitgesloten van het onderwijs. Dat gebeurt inderdaad, en het is een probleem.
Vaak wordt dit probleem vooral bij Moslim gemeenschappen gezien. Maar, ik kom
regelmatig op Islamitische basisscholen waar ik een heleboel meisjes zie, en
bijna geen jongens. Vooral in de hogere klassen kom je dit tegen. Dit zijn dan
vaak gemeenschappen van Mbororo Fulani, nomaden. In de droge tijd moeten de
jongens van school om op het vee te passen. Het lijkt er op dat niet alle
meisjes naar school gaan, maar dat als ze eenmaal zijn ingeschreven ze ook
daadwerkelijk komen. Jongens worden misschien meer ingeschreven, maar zijn ook
veel meer en veel langer afwezig. Tijd misschien voor een campagne om de
jongens naar school te sturen?
Ik ben heel benieuwd wat dit nu betekent voor de
toekomst van deze kinderen. In veel Kameroense huwelijken speelt de vrouw een
ondergeschikte rol. Ze wordt verwacht thuis voor de kinderen en het eten te
zorgen. Maar, als er straks vrouwen zijn die goed zijn opgeleid die trouwen met
mannen die veel afwezig zijn geweest van school, gaan die rollen dan
veranderen?
Verschillende vrienden van mij zijn druk met het
verbeteren van de positie van vrouwen. Zeggen ze… Een van hen doet serieus zijn
best, zijn jongste zusje (21) woont bij hem zodat ze naar school kan. In het
dorp is geen middelbare school, dus als ze bij haar ouders zou blijven zou het
simpelweg onmogelijk voor haar zijn. Ze doet dit jaar eindexamen en wil volgend
jaar verpleegkunde studeren. Hij moedigt dat aan, betaalt haar school en helpt
haar. Toen ze voor haar examens moest leren gaf hij haar geld en zei; dit is om
te eten, ik wil dat je leert en niet de halve dag in de keuken staat. De rest
snapte hier niks van, want nu werd er ook voor hem niet gekookt. Hij moest dus
ook buiten de deur eten.
Anderen zijn, in mijn ogen althans, een stuk
minder consequent. Ze betalen wel schoolgeld voor een aantal meisjes, maar
trouwden hun eigen vrouwen voor hun 18e. Ze proberen de traditionele leiders te
overtuigen van het belang van goed onderwijs voor meisjes, maar maakten hun
eigen vrouwen zwanger voor ze de middelbare school af konden maken.
En hoe modern ze ook (willen) zijn, ik ben ervan
overtuigd dat ze hun vrouwen slaan. Net als veel andere mannen overigens. Ik
heb daar wel eens discussies over. Ik zeg dan; mijn man kan mij een keer slaan,
maar ik sla terug. En de tweede keer laat ik me scheiden en neem ik de kinderen
mee. Dat kunnen ze niet begrijpen. Ten eerste, hoe kan ik als vrouw mijn man
slaan. En ten tweede, waarom zou ik scheiden omdat ik wordt geslagen en waar
moet ik dan naar toe?
Joris Luyendijk schreef al het boek, ‘Een goede
man slaat soms zijn vrouw’. Ik vrees dat
dat ook voor veel mannen hier geldt. Zoals een van mijn vrienden het omschreef;
‘Als ik mijn vrouw sla, is dat een teken van liefde. Als ik zie dat ze met een
andere man praat, maakt me dat jaloers omdat ik van haar houd. Als ik niet van
haar zou houden, zou het me niet jaloers maken en zou ik haar ook niet slaan’.
Hoe de vrouwen er over denken weet ik niet. Zij
gaan natuurlijk niet hardop zeggen dat ze het met me eens zijn. Maar ze zullen
ook niet zeggen dat ze het oneens zijn. Meestal zitten ze er stilletjes bij te
lachen. Vaak is hun Engels ook niet zo goed dat ze de hele discussie in detail
kunnen volgen (en de heren zijn natuurlijk wel zo slim om niet alles te
vertalen).
Ik ben benieuwd hoe het in de toekomst gaat. Als
een vrouw goed is opgeleid, beter misschien wel dan haar man, zal ze wellicht
ook weerbaarder zijn. Misschien dat over vijftig jaar een man een stuk moet
schrijven om op te komen voor de rechten van mannen. En misschien dat er dan
een boek uit komt; ‘Een goede vrouw slaat soms haar man’.
Nieuwsbrief Artikel1 Overijssel, Juli 2015
Nieuwsbrief Artikel1 Overijssel, Juli 2015
Boko Haram
Toen ik jaren geleden voor zes maanden naar Benin
ging, hadden de meeste mensen geen idee waar ik heen ging (Berlijn? Beijing?
Nee Benin, is een land). Benin is nog steeds een land waar niemand ooit van had
gehoord. Toen ik vanuit Nigeria naar Kameroen verhuisde, wisten de meeste
mensen ook niet veel meer van Kameroen dan dat ze er goed kunnen (of konden?)
voetballen.
De laatste weken is dat idee veranderd. Ook in het
Nederlandse nieuws is steeds meer aandacht voor Kameroen. Dit heeft natuurlijk
alles te maken met Boko Haram. Zo rond de verkiezingen in Nigeria is Boko Haram
extra actief geworden. Waar het vroeger echt een uitzondering was dat ze een
aanval pleegden op Kameroen, gebeurt dat nu vrij vaak. Het Kameroense leger
blijkt beter in staat Boko Haram te bestrijden dan het Nigeriaanse. Volgens
journalist Gerbert van der Aa komt dat doordat het
Kameroense leger beter georganiseerd is. De huidige president Paul Biya is al
aan de macht sinds 1982 en heeft goede elite troepen om zich heen verzameld.
Ook heeft het leger een snelle interventie macht opgezet die in het noorden van
Kameroen Boko Haram bestrijden. Dit leidt regelmatig tot gevechten tussen Boko
Haram en het leger, en regelmatig worden er veel rebellen gedood.
Net als in Nigeria horen we hier in het nieuws
veel over de overwinningen van het leger op Boko Haram. Maar als Boko Haram een
aanslag pleegt, moet ik dat vaak via de BBC of uit het Nederlandse nieuws
horen. Blijkbaar is het nieuws wat het leger vrijgeeft nogal gekleurd. Een
broer van een vriend van me werkt voor het leger in het verre noorden en
meestal checken we de nieuwsberichten vanuit Europa bij hem. Soms komt het
zelfs voor dat hij een weekend vrij heeft en via ons moet horen dat zijn
collega’s zijn aangevallen.
Ook voor kinderen heeft de strijd met Boko Haram
veel gevolgen. Er is natuurlijk de onveiligheid en de angst. Maar daarnaast
zijn er minstens zeventig scholen gesloten vanwege Boko Haram. Vaak heeft het
leger de scholen ingenomen als kazernes. Soms heeft Boko Haram de school
veroverd. En soms zijn ouders gewoon te bang om hun kinderen naar school te
laten gaan. In Nigeria valt Boko Haram immers vaak scholen aan om kinderen te
kidnappen of te vermoorden. Ook leraren vertrekken, in 2014 hebben volgens het Ministerie
van Basis Onderwijs meer dan 200 leraren geweigerd in de getroffen regio aan
het werk te gaan. Anderen hebben gevraagd om overplaatsing naar een veiliger
gebied.
Ook families vluchten de grensregio uit. Dit zorgt
voor een grote belasting van de scholen in de veiligere regio’s in de buurt.
Sommige scholen zien het aantal leerlingen verdubbelen, maar krijgen geen extra
geld voor leraren, meubels, gebouwen of materialen. Onnodig om te zeggen dat
het voor een leraar al lastig is om een klas van 50 kinderen les te geven, laat
staan dat dit aantal ook nog eens verdubbeld.
Veel mensen vrezen nu dat er een generatie
kinderen geen of onvoldoende onderwijs krijgt. Ze zijn daardoor vatbaarder voor
extremisme en zo is het cirkeltje weer rond. Hopen dus maar dat het Kameroense
leger, met hulp van buurlanden, in staat is Boko Haram effectief te bestrijden!
Nieuwsbrief Artikel 1 Overijssel, April 2015
-------------
Fulani
In veel West- en Centraal Afrikaanse landen vindt
je leden van een nomadenstam, de Fulani. Fulani zijn vrijwel overal een
minderheid. Ze hebben duidelijk Noord-Afrikaanse trekken, ze hebben een heel
eigen taal en cultuur. En het zijn nomaden. Veel Kameroeners leven van
akkerbouw, en dat botst regelmatig met de nomadencultuur van de Fulani. Door de
klimaatverandering zijn ze gedwongen steeds vaker de gebieden van de
akkerbouwers in te trekken. Een koe ziet geen verschil tussen een wilde boom en
de boom van de buurman. In veel landen leidt dit regelmatig tot gewelddadige
botsingen tussen akkerbouwers en nomaden.
De meeste Fulani leven traditioneel. Ik herinner
me dat ik in Nigeria een school bezocht en dat mijn collega na afloop zei; zag
je dat? Er zat een FULANI meisje in die klas! Die reactie is begrijpelijk, als
Fulani hun kinderen al naar school sturen, zijn het meestal de jongens. Zeker
in het middelbaar onderwijs is het niet zo gewoon om een Fulani meisje te zien.
Fulani meisjes worden vaak op jonge leeftijd uitgehuwelijkt. Ze worden als
goede echtgenotes opgeleid en daar heb je geen school voor nodig. Ook jongens
gaan vaak niet naar school. Ze hoeden het vee en ook daar heb je geen school
voor nodig. Als ze hun koeien willen verkopen lopen de mannen en jongens naar
Douala, het economisch centrum van het land. Een tocht van honderden
kilometers. Maar een koe brengt in Douala nu eenmaal meer op.
Een paar weken geleden werd ik gebeld door een
Fulani man met de vraag of hij eens mocht komen praten met Knowledge for
Children. Hij had samen met een aantal andere, goed opgeleide, Fulani een
organisatie opgericht die het leven van de Fulani wil verbeteren. Hij wil
betere en moderne landbouwtechnieken introduceren om meer inkomsten te
verwerven, gezondheid verbeteren, maar vooral het onderwijs aanmoedigen. En dan
vooral het onderwijs van meisjes.
Voor ons als Knowledge for Children was het een
verademing om met deze mensen te praten. Het is altijd fijn om iemand te
treffen die zelf iets wil doen voor zijn gemeenschap, vooral als die gemeenschap
zo gemarginaliseerd is als de Fulani. Maar vooral het feit dat hij kwam vragen
op wat voor manieren we hem kunnen adviseren en om geld kwam vragen, was een
genot.
Uiteindelijk kan hij als lid van de gemeenschap
veel meer bereiken dan ik als buitenstaander. Hij is het voorbeeld van iemand
die succes heeft in het leven, die veel profijt heeft van zijn opleiding en die
kansen heeft gekregen die zeldzaam zijn onder Fulani.
Ik hoop dat
het hem lukt om ouders te overtuigen van het belang van onderwijs voor hun
kinderen, om het leven van zijn mensen te verbeteren. En als wij als Knowledge
for Children daarbij kunnen helpen, zullen we dat zeker niet laten!
Nieuwsbrief Artikel1 Overijssel, Oktober 2014
----------
Gender
‘Vrouwen zijn
gewoon jaloers, daarom vinden ze het niet goed dat hun man een tweede vrouw
trouwt. Maar dat is echt onzin, als je ze allemaal precies gelijk behandelt kun
je als man best meerdere vrouwen hebben’. Ik zit rustig in mijn kantoor als er
een man en een vrouw binnenkomen. De man is islamitisch, de vrouw christelijk.
Het zijn collega’s. We kletsen wat en de vrouw vraagt of ik een Nigeriaan zou
kunnen trouwen. Ik leg uit dat ik dat best zou kunnen, maar dat ik niet weet of
hij dan ook mee kan naar Nederland.
De man vraagt
vervolgens of ik geen ‘contract marriage’ met hem wil. Een soort legale
prostitutie, je trouwt iemand voor een jaar en daarna wordt de overeenkomst
ontbonden. Geen scheiding nodig! Ik leg uit dat ik echt geen zin heb om iemands
tweede vrouw te worden. Dat komt volgens hem omdat vrouwen jaloers zijn.
Ik vertel hem dat
ik best iemands tweede vrouw wil zijn, maar dat ik dan ook een tweede man moet
kunnen trouwen. Gelijke monniken, gelijke kappen! Dat is voor hem
onbespreekbaar, waarop zijn vrouwelijke collega meteen opmerkt; zijn mannen dan
niet jaloers, dat ze dat niet toestaan? Volgens hem heeft dat er natuurlijk
niets mee te maken. Een man kan twee vrouwen gelijk behandelen, een vrouw kan
dat niet met twee mannen, want als ze zwanger is van de een kan ze niet zwanger
zijn van de ander.
De Nigeriaanse
grondwet verbiedt discriminatie op gebied van gender. Maar in praktijk leggen
culturele en religieuze gebruiken toch veel beperkingen op aan vrouwen. Dit
zorgt ervoor dat Nigeria op plaats 120 (van 135) staat in de Global Gender Gap
Index (2011). Deze index van het World Economic Forum kijkt hoe goed of slecht
landen hun hulpbronnen en mogelijkheden verdelen onder hun mannelijke en
vrouwelijke bewoners, onafhankelijk van de algemene beschikbaarheid van deze
bronnen en mogelijkheden.
In Nigeria moet er
inderdaad nog heel wat gebeuren om gelijkheid tussen mannen en vrouwen te
bereiken. In mijn werk kom ik vooral de ongelijkheid in het onderwijs tegen.
Soms bewust wanneer vaders hun dochters thuis houden, soms minder bewust
wanneer een leraar simpelweg meer aandacht besteedt aan de jongens dan aan de
meisjes in de klas. Persoonlijk denk ik dat het opheffen van het verschil in
onderwijs een eerste stap is naar algehele gelijkheid. Als je als vrouw
minstens net zo goed bent opgeleid als je man, ben je mondiger en
zelfverzekerder. En dat hebben de Nigeriaanse mannen wel nodig. Zeker zolang de
Nigeriaanse wet toestaat dat mannen hun vrouwen slaan…
Nieuwsbrief Artikel1 Overijssel, maart 2014
16 and married
Onlangs sprak de Nigeriaanse
senaat over aanpassingen in de grondwet. Een van de aanbevelingen waarover
gesproken moest worden, is het aanpassen van een artikel over burgerschap.
Volgens het artikel is iedereen meerderjarig die achttien jaar of ouder is, en
elke vrouw die getrouwd is. De aanbeveling luidde dat deze laatste toevoeging,
dat een vrouw die getrouwd is daarmee meerderjarig wordt, verwijderd moest
worden.
Hoewel dit niet rechtstreeks
te maken heeft met het uithuwelijken van minderjarige meisjes, wordt het door
veel Nigerianen wel zo gezien. Zij vinden het wetsartikel een impliciete
toestemming om kind-huwelijken toe te staan. Dit komt vooral doordat de grote
voorvechter van het behoud van het artikel een senator is die in 2010 zelf in
het nieuws kwam omdat hij een 13 jarig meisje trouwde.
Officieel staat de Nigeriaanse
wet geen huwelijken toe van mensen onder de 18 jaar. Maar slechts 23 van de 36
Nigeriaanse staten hebben deze wet bekrachtigd, waardoor het is 13 staten
legaal is om voor je 18e te trouwen.
Dit leidt er toe dat 39% van
de meisjes in Nigeria trouwt voor haar 18e (en 16% zelfs voor haar
15e). Regionale verschillen zijn groot, in het noordwesten van het
land is zelfs 76% van de meisjes voor haar 18e verjaardag getrouwd.
Onderwijs is een belangrijke factor, 82% van de vrouwen tussen 20 en 24 jaar
zonder opleiding waren voor hun 18e getrouwd, terwijl dit geldt voor
13% van de vrouwen die de middelbare school hebben afgemaakt.
De gevolgen van deze
kind-huwelijken zijn groot. Bijvoorbeeld, wanneer een moeder jonger is dan 18
jaar, heeft haar kind 60% meer kans om voor zijn eerste verjaardag te sterven
(in Nigeria sterven jaarlijkse zo’n 90.000 kinderen tijdens het eerste
levensjaar). In Kenya en Zambia heeft onderzoek uitgewezen dat onder seksueel
actieve meisjes tussen 15 en 19 jaar de getrouwde meisjes 75% meer kans hebben
om besmet te zijn met HIV dan hun ongetrouwde leeftijdsgenootjes.
En dan hebben we het nog niet
eens over het huiselijk geweld dat in veel van deze huwelijken voorkomt, het
feit dat deze meisjes hun opleiding niet kunnen afmaken en het schenden van de
mensenrechten van deze meisjes. Volgens de verklaring van de rechten van de
mens moet het huwelijk vrijwillig en met volledige toestemming van beide partijen
zijn. Daar is natuurlijk geen sprake van als jij als 13 jarig meisje uit Egypte
wordt overgevlogen om met een 49 jaar oude Nigeriaanse senator te trouwen…
Meer weten over huwelijken van
minderjarige meisjes? www.girlsnotbrides.org
geeft veel informatie over de situatie in verschillende landen en de
gevolgen van deze vroege huwelijken.
---------------
Oyibo
Oyibo! Oyibo! Oyibo! De buurtkinderen zijn na een aantal
maanden nog steeds niet gewend aan blanken in de wijk. Pogingen om ze onze
namen te leren beginnen bij de oudere kinderen te werken. Dit blijkt nog niet
zo makkelijk, Esly en Stacey zijn namen die hier niet voorkomen. Dus worden we
nu nageroepen als Auntie Elly en Auntie Sisi.
Maar ook volwassenen roepen ons na: Oyibo! Letterlijk;
‘blanke man’. Kun je je voorstellen dat ik in Enschede op straat zou lopen en
iedere niet-blanke zou naroepen als Zwarte man! Zwarte man! (ook van toepassing
op Marokkanen, Spanjaarden en vrouwen). Ik denk niet dat dat me in dank
afgenomen zou worden.
Als ik niet inga op een huwelijksaanzoek van een wildvreemde
man op straat, wordt me soms verweten dat ik een racist ben. Dat zij minstens
zo racistisch zijn, ze willen immers alleen maar met me praten (en trouwen)
omdat ik blank ben, komt niet in deze mannen op.
Met mijn collega’s heb ik hier regelmatig discussies over.
Sommigen vinden dat racisme iets is wat alleen in het nadeel van Afrikanen kan
zijn. Anderen geven me gelijk als ik aangeef dat ik me soms gediscrimineerd
voel. Ze denken wel na over mijn vragen; hoe zou jij het vinden als je naar
mijn land zou gaan en iedereen op straat zou je naroepen; zwarte man, zwarte
man? En als je zou weten dat iets vijf euro kost maar mensen vragen zonder
blikken of blozen twintig euro van je, want ja, jij bent zwart, zou je dat leuk
vinden?
Dat de kinderen het spannend, interessant en opwindend
vinden dat er twee (niet een, maar zelfs twee!) oyibo’s in hun wijk wonen, dat
snap ik helemaal. Maar de volwassenen die me naroepen, daar word ik wel eens
moe van. Ik stel me zo voor dat ook Joseph Sylvester (Menthol), de eerste
allochtoon van Hengelo, zich zo gevoeld moet hebben. Ik waag echter te
betwijfelen of er in Ilorin ooit een film over mij gemaakt zal worden, laat staan
dat er een prijs naar mij vernoemd zal worden!
Homowetgeving
Onlangs nam het Nigeriaanse
Parlement een nieuwe wet aan. Volgens deze nieuwe wet wordt het homohuwelijk
strafbaar gesteld. En dan niet zo maar strafbaar, er staat een celstraf op van
veertien jaar. In dezelfde wet wordt het strafbaar gesteld om lid te zijn van
een homo-organisatie (tien jaar cel). Seks met een partner van hetzelfde
geslacht was al strafbaar. In het noorden van Nigeria is de Sharia van
toepassing op Islamitische Nigerianen en daar staat zelfs de doodstraf op
homoseksualiteit.
Een Nigeriaanse kennis is
voorzitter van een coalitie van verschillende stichtingen in Kwara State die
zich bezighouden met aids preventie projecten. Uiteraard doen ze projecten
gericht op bijvoorbeeld het voorkomen van moeder-op-kind besmetting. Op mijn
vraag of ze zich ook inzetten voor de homo-gemeenschap, kreeg ik als antwoord;
nou nee er zijn geen homo’s. Maar we hebben wel projecten voor mannen die seks
hebben met mannen.
Het duurt even voor ik er achter
kom hoe dat werkt. Homoseks is verboden. Maar, volgens mijn kennis, kun je als
oudere man wel een jonge man ‘kopen’ om seks mee te hebben. Een soort seks werk
dus. Maar ook weer niet helemaal volgens mij kennis. Deze jonge mannen zijn
vaak in dienst van de oudere, misschien als chauffeur, en in ruil voor
bescherming moet hij seks hebben met de oudere man. (Dat ik dit wel als seks
werk kwalificeer is weer een ander verhaal).
Kortom, als homoman in Nigeria
moet je oud en rijk zijn. Misschien ook wel gewoon rijk genoeg om de politie om
te kopen om een oogje toe te knijpen wanneer nodig. Met liefde heeft het
volgens mij bijzonder weinig te maken. Maar deze vorm van mannen die seks
hebben met een jongere man lijkt in elk geval enigszins geaccepteerd te zijn.
Dit in tegenstelling tot, laat ik
het homo-liefde noemen. Ik heb regelmatig discussies over dit onderwerp. Onze
(jonge en hoogopgeleide) national volunteers bijvoorbeeld zeiden doodleuk; dat
soort types moeten we niet in onze samenleving. In 2007 gaf 97% van de
Nigerianen dat homoseksualiteit niet geaccepteerd moest worden in de
samenleving.
Ik kan me goed voorstellen dat je
als homoseksuele Nigeriaan toch vooral niet teveel laat merken dat je homo
bent. De overheid biedt je geen enkele bescherming. Maar ik blijf hopen op de
dag dat een bekende Nollywood acteur uit de kast gaat komen. Wie weet,
misschien helpt het!
-----
Onderwijs voor iedereen?
Tien procent van alle kinderen
ter wereld die niet naar school gaan, woont in Nigeria. Dit betekent dat in
totaal zo’n 10,5 miljoen Nigeriaanse kinderen geen onderwijs volgen. Maar, ook
als kinderen wel naar school gaan is het maar de vraag of de kwaliteit van het
onderwijs voldoende is om te spreken van ‘basis educatie’. Met name op het
platteland zijn er veel problemen. In Kwara state, de staat waar ik woon, is
bijvoorbeeld bijna 20% van de leraren niet gekwalificeerd. Dit leidt er toe dat
er mensen voor de klas staan die geen Engels spreken, terwijl dat wel de taal
is waarin ze geacht worden les te geven.
Mocht je als kind op het
platteland het geluk hebben dat er wel een gekwalificeerde leraar is, dan is
het nog maar de vraag of hij of zij ook daadwerkelijk dagelijks aanwezig is op
school. Veel leraren missen regelmatig lessen. Soms kunnen ze van het salaris
dat ze verdienen niet rondkomen en moeten twee dagen per week bijklussen als
chauffeur op een motortaxi. Anderen bezoeken in het weekend hun familie en
kunnen (of willen) alleen op vrijdag en maandag reizen. Gezien de kwaliteit van
de wegen, duurt dat minstens aan halve dag. Volgens Unicef zorgt 5% meer
afwezigheid van een leraar dat kinderen 4 tot 8 procent minder leren tijdens
een schooljaar. Omdat dit probleem vooral in de dorpen speelt, zorgt het
bovendien voor een groot verschil tussen kinderen in de steden en kinderen in
de dorpen.
Doordat veel leraren niet op het
platteland willen werken, is het aantal leerlingen per leraar daar ontzettend
hoog. In Ilorin, de hoofdstad, zijn er regio’s waar per docent zestien
leerlingen zijn. In Kaiama, een dorp hier ongeveer 175 kilometer vandaan, zijn
er per docent ongeveer 195 leerlingen en in Patigi, een ander dorp, zelfs 200.
Als je naar heel Nigeria kijkt, moeten er de komende jaren 200.000 leraren in
het basisonderwijs worden aangesteld om een verdeling van een docent per veertig
leerlingen te halen.
Kortom, als Nigeria het tweede
millenniumdoel: basiseducatie voor iedereen, wil bereiken, moet er nog heel wat
gebeuren.
Religieuze tolerantie in Nigeria
In Nederland hoor je over Nigeria eigenlijk
alleen negatieve zaken. En dan bij voorkeur dingen die te maken hebben met
moslim fundamentalisme. Nu heeft het noorden van Nigeria daar inderdaad mee te
maken. Maar gelukkig is niet het hele land zo sterk verdeeld op religieuze
basis.
In Kwara state, de staat in het noordwesten
waar ik woon, wonen ongeveer evenveel Moslims en Christenen. Hier leidt dat
echter niet of nauwelijks tot problemen. De mensen hier voelen zich in de eerste
plaats lid van hun stam. Ze zijn Yoruba, en of je dan een islamitische of een
christelijke Yoruba bent, dat maakt eigenlijk niet uit. Toen de dochter van
mijn baas ging trouwen, gingen alle collega’s mee naar de kerk. De Moslims
mogen van hun geloof niet bidden in een kerk, dus die bleven voor de kerkdeur
staan. Het komt echter niet in ze op om alleen naar de receptie na afloop van
de kerkdienst te gaan.
Traditionele rituelen worden zonder
problemen gemengd met het hedendaagse christendom. Toen mijn collega VSO-er
Paul ging trouwen met zijn Nigeriaanse vriendin zegende de pastoor de kolanoten.
Kolanoten horen bij de traditionele godsdienst, maar door ze te laten zegenen
wordt er een Christelijk sausje overheen gegooid.
Al dit creatief omgaan met religie is geen
enkel probleem. Maar geen religie hebben, dat is ongehoord. In een land waar je
eigenlijk weinig mogelijkheden hebt om je recht te halen, is bidden tot God
misschien ook wel je enige oplossing. Dus mensen bidden hier om stroom, om een
baan en beschilderen hun auto’s met religieuze spreuken in de hoop dat God hen
zal helpen veilig aan te komen op de bestemming. Want als je dat moet laten
afhangen van je mede-chauffeurs of de staat van de wegen, dan ben je bij
voorbaat verloren!
No comments:
Post a Comment